As a starting filmmaker, if you have finally caught a world premiere, you arenot allowed to go to the screening to have a chat. It happens to the Iraniandirector duo Farnaz and Mohammadreza Jurabchian with their film _SilentHouse,_which is now running at IDFA in Amsterdam. Reason for a party, but the bordersof Iran are closed. Certainly for them.
Het is het eerste dat opvalt tijdens het videobellen met zus Farnaz en broerMohammadreza: Farnaz draagt geen hoofddoek. Opzettelijk. Ze noemt dat geenprotest, maar benadrukt wel dat we een screenshot mogen maken van het gesprekom bij het artikel te plaatsen. Het regisseursduo komt dan net terug van dederde digitale screening van hun film.
Silent House werd op IDFA genomineerd voor Best First Feature, de prijs voorhet beste regiedebuut. De autobiografische documentaire vertelt het alledaagseverhaal van de drie generaties van hun familie tegen de achtergrond van deturbulente Iraanse geschiedenis.
Voor de documentaire hebben ze homevideo’s, interviews met familieleden enhistorisch materiaal gebruikt. Bijna de hele film speelt zich af in de honderdjaar oude villa in Teheran, waar Farnaz en Mohammadreza opgroeiden.
The interview with Farnaz and Mohammadreza Jurabchian in Iran.
In court because of ‘artistic and cultural communication’
The two were not allowed to come to Amsterdam to talk about their documentary.Even before they could pack their bags, the Iranian government stopped them.Farnaz and Mohammadreza were banned from traveling. The duo must now facecourt for “artistic and cultural communication with the world”. “But that’snot a crime, is it?” Farnaz wonders aloud.
Farnaz and Mohammadreza are currently out on bail. They are not giving anyfurther details about their legal situation for security reasons. “But if yousay that our security in Iran has been under pressure for six months, peopleknow enough.”
The two themselves do not see what is wrong with the film or why the Iranianauthorities did not want them to go to the film festival. It keeps gambling.
IDFA-directeur: ‘We moeten onze ogen niet sluiten voor wandaden’
- Het International Documentary Film Festival Amsterdam (IDFA) ontvangt elk jaar ongeveer vierduizend films en projecten, waarvan er uiteindelijk zo’n driehonderd voor het festival worden geselecteerd. Uit Iran zijn dit jaar vijf producties geselecteerd, tegenover 48 uit Frankrijk en 39 uit Duitsland. * In de afgelopen vier jaar wees IDFA twee Iraanse films af wegens banden met het autoritaire regime. “Ik had graag meer Iraanse films gekozen als dat mogelijk was geweest”, zegt IDFA-directeur Orwa Nyrabia. “Maar Iran maakt weinig documentaires waaruit een onafhankelijke stem blijkt. De originaliteit van de producties uit dat land wisselt elk jaar.” * Wanneer de invloed van het Iraanse regime sterk is, worden Iraanse films volgens Nyrabia minder onafhankelijk. Momenteel is deze invloed enorm, zegt hij. Hij noemt het “gestoorde” reisverbod van de Jurabchians als voorbeeld. “We moeten onze ogen daar niet voor sluiten en Silent House juist nu laten zien. Dat maakt de overheid duidelijk dat ze niet ongezien wegkomt met haar wandaden. En het laat aan de regisseurs zien dat ze er niet alleen voor staan. Dat ze een internationale gemeenschap hebben die in ze gelooft.”
‘If we can’t travel, the film should do’
Feeling in the dark: it is typical of the situation of many filmmakers inIran, three of whom are still imprisoned for unclear reasons. Farnaz andMohammadreza describe the Iranian film landscape today as “a minefield, inwhich the red lines are constantly moving”. “You never know when you’ll becaught or exiled.” Or a travel ban.
The bitter consequence is that the two cannot now attend their first publicscreening live. As a result, they miss the interaction with the audience,which they believe is indispensable food for documentary makers. “But if wecan’t travel the world, then our film should.”
There is no next project for the directors for the time being. They are unableto work under the current conditions. “You constantly think about limitations.You have to check the background of everything. So you just lose your artisticfreedom.”
A still from the movie Silent House.
Art is dying
And then you are also a woman. Farnaz: “Female directors have to work extralaboriously to be accepted and be extra strong in their shoes to be seen atall.”
Farnaz and Mohammadreza take a breather. They would like to make anotherdocumentary about the brave women in Iran, who are currently defying theprohibitions at the risk of their lives. Farnaz: “Because that’s what I missin film: a portrait of a brave Iranian woman.”
When asked if she is afraid of the consequences of this interview, sheresponds lightly: “We were advised to keep our mouths shut, but now I think webetter be as open as possible. What else can we do, stop talking completely ?That’s not possible. Because if you start censoring yourself, your art isalready dead.”